Nog een nachtje slapen en dan is het zover. Mijn eerste reis die ik zal maken door Ethiopië. Ik zal samen met Gerjan, Tim en Gerdien naar het zuiden afreizen om daar de stammen, natuurparken, meren, dieren en nog veel meer te zien. We vertrekken morgen om half 2 vanaf het vliegveld in Addis en zullen landen in Arba Minch. We vliegen met Ethiopia Airlines. Wees niet bang, het is een vliegtuigmaatschappij die goed aangeschreven staat en ik zal dus veilig over komen

Deze week heb ik nog gewoon stage gelopen. Vandaag samen met Gerdien vooral de uren afgeteld. Ik kreeg deze week ook vragen over wat ik zoal op stage doe. Dit zal ik toelichten zodat jullie ook weten wat ik hier allemaal uitvreet...

Op maandagochtend gaan we naar de Victory Deaf School. Dit is een doven bassischool. Ik ga hier samen met Kirsten en 2 SPAT trainers naar toe. We geven les aan z'n 30 kinderen. In het begin gaven de SPAT'ers les in 1 groep. Ondertussen hebben Kirsten en ik het zover gekregen dat de klas (bijna altijd) in tweeën wordt gesplitst. Al zien wij liever dat er in drie groepen les wordt gegeven. Kirsten en ik geven hier vaak ook een activiteit. De kinderen hier zijn super blij als we komen, er komt altijd een meisje op mij afgerend omdat ze het zo leuk vind dat ik haar les ga geven. Grappig weetje, afgelopen week herkende ze mij niet omdat mijn haar eraf was... Na de les moeten we altijd even wachten voordat Sheme er is met het busje. Tot dan zit ik altijd bij de kapper, schoonheidsspecialist en nog meer tegelijk. Zij doet dan met een aantal vriendinnen mijn haar, bekijken mijn armen en benen en strikken mijn schoenen opnieuw. Terug op de office evalueren we met de SPAT trainers en maken we de lesvoorbereiding voor de week erop. Tegen 12 uur staat ons forenzen eten klaar. Dit is meestal pasta, patat of een broodje 'hamburger' met sla (met veeeel te veel azijn) en wat gefrituurde groente. Best lekker, alleen vaak wel erg spicy. S'middags ben ik bezig met verslagen maken, reflecties schrijven en druk bezig met het maken van de cursus die wij (Gerdien, Amber, Kirsten en ik) geven aan de SPAT trainers.

Op dinsdagochtend ga ik naar Co-Action. Dit is ook een dovenschool. Op deze school zitten 12 kinderen. Het is elke week weer een feest als je daar aan komt. De kinderen komen op je afgerend en nemen gelijk alle materialen over die je bij je draagt. Ook krijg je van iedereen een knuffel. Hier is een meisje van 4 die super klein is en elke keer weer op mij af komt rennen omdat ze blij is dat ik er ben. Dit geeft mij een goed gevoel en ik kijk dan ook altijd weer uit naar de dinsdagochtend.

Woensdags is onze stagedag omgedraaid en zijn we s 'ochtends op de office om te werken en gaan Amber, Gerdien, Kirsten en ik s 'middags naar het Menagesha revalidatiecentrum. Hier geven we samen met de SPAT trainers les. Er zijn hier 3 verschillende groepen. 1 groep binnen, 1 groep buiten op krukken en 1 groep buiten in de rolstoelen. Ook hier is het elke week een feest om te komen. Als de kinderen de bus zien aankomen, komen ze allemaal naar ons toe ‘gerend'. Afgelopen woensdag gaf ik les aan de kinderen met krukken. Omdat ermaar2 rolstoelerswarenhebben we de groep samengevoegd. Zo kwam ik aan het frisbeeën met een jongen in een rolstoel. Hij kon echt goed Engels en we begonnen een beetje te praten. In het begin vooral wat ik hier doe en waarom ik hier ben. Maar vervolgens begon hij ook over zichzelf te praten. Hij is 19, maar zei in het revalidatiecentrum dat hij 17 was. Dit omdat als je 18 bent je niet meer in dit revalidatiecentrum mag zijn. Hij vertelde dat hij altijd een normaal leven had gehad en ook naar een normale school ging. Hij wilde niet vertellen hoe het kwam dat hij in het revalidatiecentrum zat. Ik heb echt een heel indrukwekkend gesprek met hem gehad. Heel apart om te weten dat hij even oud is als ik en we bijna tegelijk jarig zijn maar dat hij een totaal ander leven leidt. Hij vertelde ook dat hij dicht bij de office van het house of sport komt te wonen. Hij hoopt binnen 2 weken uit het revalidatiecentrum te zijn en wil mij dan een keer komen opzoeken. Ik ben benieuwd wat hier van komt

Op donderdagochtend gaan Kirsten en ik naar Alemachen. Dit is ook een revalidatiecentrum, dat is opgezet door Nederlanders. Ook hier zijn de kinderen weer super blij als ze ons zien aankomen. Ze komen allemaal naar buiten en we krijgen van iedereen (ongeveer 40) een hand en een knuffel. Als we hier weer weg moeten, duurt dat altijd lang omdat iedereen weer een hand en een knuffel wil geven. Ik vind het dan ook altijd jammer als we hier weer weg moeten omdat de kinderen dan teleurgesteld zijn dat het weer voorbij is. Het is zo mooi om te zien hoe de kinderen kunnen genieten van het sporten.

Op vrijdagochtend zijn Kirsten en ik weer te vinden op de Victory Deaf School, alleen dit keer in de Kinder Garden. Dit zijn de kinderen van de peuterschool. Wij geven hier les zonder SPAT'er. Dit was vooral in het begin een grote uitdaging omdat we toen nog helemaal geen gebarentaal konden. Deze kinderen zijn door de dolle heen als ze ons zien en als we weer weggaan moeten we ze helemaal terugbrengen naar de klas. Als we dan vervolgens de klas uitgaan komen ze tot de poort achter ons aan rennen omdat ze het zo jammer vinden dat we weg gaan. Net zoals de andere middagen ben ik vrijdagmiddag ook op de office te vinden om hier hard aan het werk te zijn met de verslagen en alles wat we voor de minor moeten doen.

Een keer in de week geven Gerdien, Amber, Kirsten en ik een cursus aan de SPAT trainers. Dit is op een van de middagen. Tijdens deze cursus proberen we ze een andere kijk op het lesgeven te geven. Dit lukt al aardig. Vandaag gaven we de tweede cursus en wat waren ze weer heerlijk aan het discussiëren. Dit zien we ze buiten de cursus nog niet echt met elkaar doen. We hopen dan ook dat dit langzaam zal komen zodat als wij weg gaan, ze elkaar ook scherp zullen houden.

Ik heb alweer meer getypt dan ik zelf wilde en ik moet nog snel de spullen die ik heb klaargelegd voor op vakantie in mijn backpack stoppen. Hopenlijk gaat dat lukken en wordt het een leuke week! Tot snel.

Groeten uit (bijna) de rimboe

Xxxx Merle