Ik ben nog niet eens op de helft (dat is dinsdag al!) van mijn verblijf in Ethiopië en ben nu al aan het aftellen? Eigenlijk is het geen aftellen tot wanneer we naar huis gaan maar alleen maar naar alle leuke dingen die ik hier nog ga doen. Het is nog 5 nachtjes slapen en dan ga ik samen met Gerjan,Tim en Gerdien het zuiden van Ethiopiëverkennen (van 23 november t/m 1 december), natuurlijk super veel zin in maar ik vind het ook wel een beetje spannend. Als ik dan terug kom is het nog maar 4 nachtjes slapen tot ik jarig ben. Eindelijk nooit meer een tiener zijn... Waarschijnlijk gaan we het weekend erop (8 en 9 december) met z'n elven een weekendje weg. Vervolgens is het nog 5 nachtjes slapen en dan komen mijn lieve vriendinnetjes Kristel en Sanne mij opzoeken. Zij blijven 19 dagen & het zullen 19 super dagen worden!! Als zij op 1 januari weer weg gaan, ben ik hier nog maar 14 dagen... Ondertussen loop ik ook nog gewoon stage en zijn we druk bezig met het geven van verschillende cursussen aan de SPAT'ers. Nog veel te doen in een eigenlijk nog veel te korte tijd..

Maar dat maken we later allemaal mee, nu eerst wat ik de afgelopen tijd allemaal heb gedaan. Het is namelijk alweer 16 dagen geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven. Het weekend van 3-4 november zouden we eerst naar Awasa gaan voor een concert van Teddy Afro. Helaas hebben we zelf moeten besluiten dat we niet meer zouden gaan omdat op vrijdagavond 3 nieuwe meiden (Rosa, Danielle en Elize) kwamen. We wilden ze dan de volgende ochtend niet al om 5 uur laten vertrekken en we hadden afgesproken dat wij ze Addis en omgeving zouden laten zien. Ik zag er in het begin erg tegen op dat ze kwamen. Dit omdat wij een super hechte groep hebben en ik toch wel een beetje bang was dat dat minder zou worden. Maar het tegenovergestelde is gebleken. Het zijn 3 super toffe meiden en de groep is nog hechter geworden, ik ben dan ook super blij dat zij erbij zijn gekomen

.

Zaterdags en zondags hebben we ze Addis laten zien. Lekker rondgelopen en heerlijk gegeten. Ook zijn we naar de dierentuin geweest. Er was ons al verteld dat je er niet te veel van moest verwachten, maar dit.... dit was echt té zielig. De leeuwen zaten in een kleine kooi van alleen beton en sommigen hadden er een klein houtblok bij liggen. Er zat 2 keer een hek om de kooi en de kinderen hier gingen gewoon door het eerste hek heen om de leeuwen beter te kunnen zien. Dan waren er nog apen die in een hok van 2 hoog leefden en de rest 1 bij 2 meter was. Daar zaten ze dan met 3 of 4 apen in... veeels te kleine hokken en super zielig om te zien. Vervolgens zagen we nog andere dieren, waarvan ik de naam niet ken. Maar zij leven bijna op een vuilnisbult. Ze hadden meer ruimte dan de andere dieren maar overal lag afval! Verder was er nog een vogel die ook in een veeel te klein hok zat, hij kon er niet eens rondvliegen... Ik was erg onder de indruk van deze dierentuin en heb er vol ongeloof rondgekeken, dat dit zomaar kan.

Maandags moesten we weer gewoon aan het werk. We zijn druk bezig geweest met het afmaken van de eerste cursus, die we dinsdag 13 november gaan geven. Ook heb ik lessen gegeven op de scholen, het is echt geweldig dat de kinderen je herkennen en op je af komen rennen omdat ze zo blij zijn dat jij er bent. Vrijdags geven Kirsten en ik les op de Victory Kinder Garden (dovenschool). Dit zijn de jongste kinderen van de school. Hier geven we les zonder SPAT'er en kunnen dus onze eigen les geven. In het begin moeilijk omdat deze kinderen nog nooit echt hadden gesport. Ze snapten er niet veel van. Daarom besloten we om elke week ongeveer hetzelfde te geven zodat ze de spelletjes gaan herkennen. Dit gaat echt super goed. Het begint steeds leuker te worden. Ik zou ook super graag wat met het sponsorgeld, dat ik in Nederland bij elkaar heb gekregen, bij deze school gaan doen.

Vorig weekend zijn Andre en Mathijs aangekomen. Dit zijn de begeleiders vanuit Nederland. Ook is de moeder van Amber aangekomen. Zaterdags waren we uitgenodigd bij Cherise, een revalidatiecentrum waar wij ook sportlessen geven, omdat ze 50 jaar waren. Het was de bedoeling dat we hier om half 9 zouden zijn en 21 kilometer zouden gaan wandelen. Helaas kwamen we pas om half 11 aan en konden we niet meer wandelen. Wel een leuke dag gehad en genoten van een heerlijk broodje kipfilet. Zondags moesten we er vroeg uit omdat we naar Sodere zouden gaan. Dit zou 2 uur rijden van Addis zijn maar wij hebben er uiteindelijk zo'n 4 uur over gedaan (met een tussenstop). Sodere is een warmwaterbron, ik zag al helemaal het beeld weer voor me van de Blue Lagoon in IJsland. Natuurlijk had ik niet verwacht dat het er net zo uit zou zien, maar toch had ik het wel iets mooier verwacht dan dat het was. Daar aangekomen, na een mooie rit met super mooie uitzichten, bleek dat de mannen en vrouwen apart moesten. Wij vrouwen naar het vrouwengedeelte gegaan, kwamen we daar, bleek het een soort super warm (je kon er niet eens in staan zo warm) pierenbadje te zijn. Het water kwam gewoon uit een soort douche. Een beetje een tegenvaller dus. Na er toch maar even in te zijn geweest zijn we door gegaan naar een zwembad. Dit water was heerlijk en ik heb er dan ook van genoten. Terug bij de handdoeken wilden we even wat eten. Dat gaat alleen niet zo gemakkelijk als er apen lopen. Ik was heerlijk een koekje aan het eten en ineens zit er een aap naast mij... Ik heb de Ethiopiërs eens even laten horen hoe hard Nederlanders kunnen gillen... Op de terugweg zijn we langs mooie plekken nog even gestopt om wat foto's te kunnen maken. We zijn gaan eten in Debre Zeit. Dit was in eerste instantie heerlijk. Helaas werd Amber ziek, begon Gerjan zich niet lekker te voelen en hadookik last van mijn darmen. We hadden alle drie Tacco's gegeten. Zal het hier aan hebben gelegen of was het het water waar we in hebben gezwommen?! Gelukkig ging het met Gerjan en mij al snel beter en konden wij maandags wel naar stage. Met Amber ging het minder en zij is thuis gebleven.

Andre en Mathijs zijn maandags met Kirsten en mij mee geweest naar stage. Hier hebben ze gekeken wat wij deden en gevraagd waarom we bepaalde dingen deden. Ook hebben ze ons dingen anders laten inzien. Erg fijn dat zij er waren en een goed gesprek met ze gehad over de verwachtingen van het tweede deel van onze stage. Dinsdag hebben we onze eerste cursus gegeven. De SPAT'ers zaten er in eerste instantie gespannen bij, maar dit ging snel weg. Het was geweldig om te zien hoe ze met elkaar maar ook met ons in discussie gingen. Achteraf gaven een aantal ook aan dat het een fijne cursus was en dat ze uitkijken naar de volgende.

Dit weekend hadden we een heerlijk chill weekendje voor de boeg. Andre en Mathijs vertrokken vrijdag. Zaterdags heb ik lekker uitgeslapen en ben s'middags samen met Gerjan naar de kapper geweest. Op weg er naar toe bedacht ik dat ik wel eens iets anders met mijn haar kon gaan doen. Bij de kapper aangekomen is eerst ons haar gewassen en hebben we een hoofdhuidmassage gehad. Vervolgens werd ik naar een ruimte gebracht en werden er stijltangen, krultangen en nog veel meer tevoorschijn gehaald om duidelijk te maken wat ik wilde. Dit was helemaal niet wat ik wilde en ik heb met handen en voeten aan de mevrouw moeten duidelijk maken dat ik geknipt wilde worden. Toen naar een andere kamer. Daar zat Gerjan ondertussen ook. Gelukkig was hier een man die wel redelijk Engels kon. Hem uitgelegd wat ik wilde en hij heeft zo ongeveer 15(!!!) centimeter van mijn haar af gehaald. Tijdens het knippen kwam er om de minuut een meneer kijken die vol ongeloof naar mij keek. Het bleek de directeur te zijn en hij snapte volgens mij niet helemaal goed waarom ik dit deed. Ik zelf trouwens ook niet... Na het knippen werden er nog even 2 stijltangen opgehaald en werd mijn haar gestijld. Toen we klaar waren, 2 1/2 uur later, moest er natuurlijk worden afgerekend. Bij de kassa zei hij dat het 200 Birr was. Gerjan en ik dachten in eerste instantie dat dit voor ieder van ons was, maar nee hoor dit was voor ons beiden...

Vervolgens snel terug naar huis en douchen en omkleden omdat we hadden afgesproken wat te gaan eten met iemand uit dezelfde stad als Gerjan. Lekker gegeten bij de Zebra grill en nadien wat gedronken. Super leuke gesprekken gehad en afgesproken dat we elkaar nog eens weer zullen zien. Op zoek naar een taxi voor de terugweg zien we opeens een tuktuk staan. Deze zijn in Addis verboden omdat het al zo druk is op de wegen. Gerjan en ik bedachten ons geen moment en zijn er heen gegaan. Gevraagd of hij ons naar huis kon brengen. ‘Is 100 Birr oke?' vroeg Gerjan, ‘No 40 Birr' zei de taxichauffeur. Snel ingestapt en een super rit gehad. Eerst wilde de tuktuk niet starten en moest hij even aangeduwd worden. Vervolgens reed hij en haalden we zelfs een auto in. Het was geweldig om het mannetje achter het stuur te zien zitten. Elke keer als de tuktuk het niet meer vol hield moest hij even aangedrukt worden. Uiteindelijk vlak bij huis afgezet en hebben we hem maar even wat fooi gegeven. Datsnapte hij niet, maar ja, wij hadden de rit van ons leven gehad en dat was wel wat waard. Thuis aangekomen snel omgekleed en weer opweg met de taxi. We zijn namelijk uit geweest. Eerst in een kroegje ergens helemaal bovenin een flat geweest en vervolgens door naar H2O. Dit moest dé tent zijn. Binnen aangekomen was het geweldig. Het leek gewoon alsof je op vakantie was in Spanje. Allemaal blanken en super leuke muziek. Hier hebben we ons de hele avond zeer vermaakt. Ik heb zelfs de bewaker laten dansen

.Om 5 uur gingen helaas de lichten aan en moesten we er weer vandoor. Samen met Danielle en Tim een taxi opgezocht die ons naar huis zou brengen. Wilde deze chauffeur wegrijden... valt de auto uit. Krijgt hij hem weer aan de praat... valt de uitlaat eraf! Toen maar besloten om in een andere taxi te stappen zodat we wat veiliger thuis zouden komen. Thuis gelijk in slaap gevallen na een toch best vermoeiende maar zeer geslaagde dag.

Aanstaande vrijdag zal ik samen met Gerjan, Tim en Gerdien naar het zuiden gaan. Ga proberen om daarvoor nog een blog te plaatsen, als ik genoeg mee maak natuurlijk

Liefs vanuit Ethiopië, Merle