Aangezien ik verontruste berichtjes kreeg vanuit Nederland, ben ik maar weer eens achter mijn laptop gaan zitten om een verslag te schrijven (en natuurlijk ook omdat ik het leuk vind om jullie op de hoogte te houden van mijn belevenissen). Heb de afgelopen tijd veel gedaan en daarom is het schrijven van een verslag een beetje achterwege gebleven.

Een drukke tijd gehad de afgelopen 2 weken. Maandag 15 oktober (Wooh lang geleden, schaamschaaam) waren we uitgenodigd bij Sami (collega van stage) om daar te eten. Sami was de guard van het oude guest house maar is inmiddels gepromoveerd tot ICT hoofd. Hij is 25 en woont samen met zijn zusje en zijn moeder. Sami woont met zijn moeder en zusje omdat zijn vader en broer overleden zijn toen hij 16 was (9 jaar geleden) sindsdien zorgt hij voor zijn moeder en zusje! Ook heeft hij 2 zussen verloren... een tragisch verhaal wat je niet zoekt achter zo'n vrolijke en leuke jongen!

Eenmaal binnen bij Sami was er genoeg plek om te zitten. We raakten aan de praat over de verschillen tussen Nederland en Ethiopië. Hierbij kwamen we er ook achter dat wij op zijn bed zaten (de bank) en dat zijn moeder en zusje samen in 1 bed slapen. Ondertussen was het eten klaar en konden wij gaan opscheppen. Aangezien ik hier niet heel veel eet en het eten hier nogal scherp is, schepte ik niet erg veel op. Sami vond dat ik niet genoeg zou eten als ik alleen dat zou eten en schepte dus gerust nog 2 scheppen eten op mijn bord. Gevolg: ik had als laatste mijn eten op en een super zere buik omdat ik echt teveel had gegeten (wel netjes alles opgegeten, het is hier notdone als je je bord niet leeg eet). Gerjan moest naar de wc en vroeg zich af waar deze was. Het werd even aan Sami gevraagd en hij liep wel even mee. Na een tijdje kwamen ze terug en wat bleek... aan de overkant van de straat achter de sloot was de wc. Gewoon wildplassen dus! Na deze vele indrukken in een korte tijd snel gaan slapen want er staat een zware week aan te komen.

Eerst kwamen er Nederlanders vanuit het SBOS programma, de leerlingen werden gekoppeld aan Ethiopische buddy's . Ik ben ondertussen een beetje gewend aan het straatbeeld hier, maar het is heel grappig om te zien hoe zij er naar kijken met in je achterhoofd dat je er zelf ook zo naar hebt zitten kijken. S' ochtends gingen de Nederlandse leerlingen vaak met ons mee naar de scholen om les te geven. S' middags hadden zij hun eigen programma waar wij vaak bij aan sloten. Ik heb echt een super tijd gehad met ze. Heel veel gedaan, wat me vooral is bijgebleven is het bezoek aan de Nederlandse Ambassade, wat een paleis vergeleken met de omgeving. Een super mooi gebouw en super lieve mensen. We zijn op de mailingslijst gezet, als er ergens een Nederlands feestje is zijn wij er bij.

Het ‘weekendje' weg naar Suba is me ook bijgebleven. Met alle Nederlanders, de buddy's en heel veel personeel van Dires house of sport zijn we naar het bos geweest. Een lange rit over een slechte weg, maar wat een uitzicht. Door dorpjes gekomen waar echt helemaal niets is en iedereen naar je zwaait en achter de bus aanrent als je langs rijdt. Aangekomen bij Suba kwam er gelijk een baviaan de weg op. Helaas was hij zo snel weg dat ik er geen foto van heb kunnen maken. Eerst lekker een boswandeling gemaakt vervolgens schaap gegeten (die de vorige dag nog levend op de office rond liep), gezongen en gedanst bij het kampvuur en natuurlijk slecht geslapen. De volgende dag op naar de beerfactory. Hier hebben we even gezwommen, natuurlijk werden we aangekeken omdat we blank waren en konden zwemmen, de buddy's maar even de beginselen van het zwemmen geleerd. Een van de mensen op het zwembad wilde ook graag een frisse duik nemen maar was vergeten dat hij niet kon zwemmen. Een vriend van hem zag dat hij het moeilijk had en dook er achter aan. Helaas kon hij óók niet zwemmen en moesten de badmeesters het water in om deze twee het water uit te halen. Gelukkig kwamen ze weer bij en liepen ze even later vrolijk weer verder.

Ook zijn we deze week met z'n allen uit geweest. Amber en ik moesten hier natuurlijk ook even naar de WC. Er kwam al gelijk een Ethiopiër achter ons aan die we niet helemaal vertrouwden. Dit bleek op de trap al te kloppen, hij pakte mij vast omdat ik achteraan liep, na hem even een duw te hebben gegeven liet hij mij los en kon ik snel verder dacht ik. Niet dus, hij pakte mij gewoon weer beet en had al bijna zijn hand in m'n broek. Nog een duw gegeven en Amber en ik zijn snel met z'n tweeën een WC binnen gegaan. Vervolgens met z'n tweeën weer naar buiten en ja hoor, meneer stond nog te wachten, bijna in de meisjes WC. Snel handen gewassen maar helaas dit keer had hij Amber te pakken en liet hij haar niet los. In shock terug naar beneden, terug bij de Nederlanders bleek dat hij ons alsnog achterna was gelopen. Snel tussen de groep gevoegd en géén aandacht meer aan besteed en gelukkig gingen ze na een tijdje weg. Het was heerlijk om even onder een grote groep Nederlanders te zijn, ik heb het echt naar mijn zin gehad de dagen dat zij er waren, nu weer genieten van de rust in het guest house, want het was druk met 24 Nederlanders in 1 huis.

Afgelopen weekend hadden we naar een concert van Teddy Afro gewild, helaas kregen we 2 dagen van te voren te horen dat het concert niet door ging omdat het veld bezet was. Het concert is dus een week verplaatst. Nu is het de bedoeling dat we aankomend weekend gaan.

Een vrij weekend en dus lekker gewinkeld. Helaas bleek de prijs een tegenvaller. Er lagen gewoon kleren van de Primark die ze hier gewoon voor 1500 Birr verkopen (rond de 60 euro), echt afzetters dus! Gelukkig nog wel winkeltjes gevonden waar het iets minder duur was en daar leuke kleren gekocht.

Bij de Nederlandse Ambassade hadden we te horen gekregen dat er een Holland House is, hier willen wij natuurlijk een kijkje nemen. Ergens helemaal achteraf vonden we het Holland House. Hier heerlijk gezeten, op de kaart staat zelfs erwtensoep, bitterballen, kroketten en saté. Heerlijk gegeten en vervolgens doorgegaan naar het stadion als echte supporters van Buna. We waren aan de late kant dus hadden we geen goede plekken. Ook had het net geregend en waren de stoelen nat en vies. Hierdoor duurde het nogal lang voordat ik ging zitten en blijkbaar trok ik een raar gezicht waardoor het hele vak erachter begon te lachen. Maar snel gaan zitten en naar de voetbal gaan kijken. Helaas speelden ze gelijk. Hierna met een minibusje terug, het was al een drama om een mini busje te vinden waar nog plek was. Na lang zoeken hebben we er een gevonden. Op de berg omhoog bleek de benzine op. Stonden we daar dan midden op de weg terwijl de bus achteruit liep omdat de handrem het niet goed deed. Gelukkig zaten wij achterin en zouden we als eerst geraakt worden als er iemand achterop knalt. Gelukkig was er een jerrycan benzine aanwezig, was de tank weer snel gevuld en konden we onze reis verder zetten naar huis.

Deze week weer volledig bezig geweest met de stage en de opdrachten. We (Gerdien, Amber, Kirsten en ik) hebben besloten om een cursus te gaan geven aan de SPAT docenten. We gaan proberen om hierin LO en PMT een beetje samen te voegen. We zijn afgelopen week druk bezig geweest om vorm te geven aan deze cursus en hopen er over 2 weken mee te starten.

Eind november zal ik samen met Gerjan, Tim en Gerdien het zuiden van Ethiopië onveilig maken. We gaan hier naar verschillende natuurparken, stammen bezoeken en natuurlijk nog veel meer bekijken. Heb er super veel zin in!!!

Ik zal snel weer wat van me laten horen,

Liefs Merle